از بس که به پاییز دلت خندیدم
بی چتر و کلاهی ,به زمستان خوردم
خنده ی تلخ مرا ,گریه غم انگیزش کرد
از بس آغوش خودم را به خیابان بردم ....
از بس که به پاییز دلت خندیدم
بی چتر و کلاهی ,به زمستان خوردم
خنده ی تلخ مرا ,گریه غم انگیزش کرد
از بس آغوش خودم را به خیابان بردم ....